Ντικά, Πολ

(Paul Dukas, Παρίσι 1865 – 1935). Γάλλος συνθέτης. Σπούδασε στο Ωδείο του Παρισιού με δάσκαλο τον Ερνέστ Γκιρό. Το 1888 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο αντίστιξης και φούγκας και με το δεύτερο Βραβείο της Ρώμης για την καντάτα του Velleda. Πνεύμα ανήσυχο, ενάλλασσε τη δημιουργική του δραστηριότητα με τη διδασκαλία, την κριτική και την έκδοση κλασικών έργων. Δίδαξε σύνθεση στο Ωδείο του Παρισιού, στη σχολή μουσικής και τέλος, πάντα στο Παρίσι, κατέλαβε στο Ινστιτούτο τη θέση που άφησε ο Αλφρέντ Μπρινό. Στα έργα του για ορχήστρα βρίσκει κανείς αισθητές ομοιότητες με τους απαλούς συνδυασμούς τέμπρου του Λαλό. Συγχρόνως όμως η χρωματική ζωηράδα του Ν. άσκησε με τη σειρά της σημαντική ιμπρεσιονιστική επίδραση όχι μόνο στον Αλμπένιθ, που ήταν φίλος του, αλλά και σε όλη τη σύγχρονη ισπανική μουσική. Η ένταξή του σ’ ένα καλλιτεχνικό κλίμα εκλεπτυσμένο και συμβολικό, όπως ήταν ο λεγόμενος έσχατος ιμπρεσιονισμός, τον οδήγησε στη σύνθεση του έργου Η Αριάδνη και ο Κυανοπώγων, λυρικού ποιήματος από ένα δράμα του Μέτερλινκ, που ανεβάστηκε το 1907. Ο Ν. έγραψε και μουσική για μπαλέτο καθώς και έργα για τραγούδι, για χορωδία και πιάνο. Η πιο ολοκληρωμένη όμως σύνθεσή του παραμένει το εξαίσιο συμφωνικό ποίημα Μαθητευόμενος Μάγος, εμπνευσμένο από μια μπαλάντα του Γκέτε. Κυρίως όμως χρησιμοποίησε το οξύτατο κριτικό του πνεύμα για τη διασκευή διάφορων έργων του Ραμό, του Κουπρέν, του Σκαρλάτι. Αλλά η φύση του, φύση ακούραστου ερευνητή, τον έκανε να νιώθει συχνά ανικανοποίητος, σε σημείο ώστε - σε ηλικία περίπου σαράντα ετών - έπαψε να δημοσιεύει τα έργα του και κατέστρεψε πολλά από αυτά. Ο Γάλλος συνθέτης Πωλ Ντυκά σε προσωπογραφία του Μαρσέλ. Διασκεύασε έργα των Ραμώ, Κουπρέν και Σκαρλάτι και θεωρείται ανανεωτής της μουσικής τέχνης (Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη).